فنجان قهوه ی یخ زده

فنجان قهوه ی یخ کرده ی ماتم زده

قهوه روی تلخ کامی  جریان زده

جریان دریا را تلاطم نمک زده

جای شکر اشک را رقم زده

سکوت نت های باران زده

صدای شکسته ی درهم زده

فالش ترین فالش بر هم قطعات بریده از دفتر نت بر هم زده

حسام الدین شفیعیان

رفته از یاد...

روبرو دروازه ی تنهایی

پشت سر آهنگی پایانی

رودر روی شعری در قاصدکی که میرود به ناکجا

کجا آبادی از ناکجا آباد سرزمین بنفش

خاکستری و قهوه ای روشن از فکر رویایی بادبادک انگیز

چوب کبریت خیس خورده تلاطم شکستن قایق

درون خود دریای موج انگیز

روبرو دریا هست و شهر در تقاطع فکر رفته از یاد...

حسام الدین شفیعیان

دشت آرزوها

من در شعر ها بارانم

در زمستان برفی با هم قطاران آدمک زده

شب ستاره ی فکری که روشن از خستگیست

بحران ستاره در راه درون باران آسمانی که اشک میریزد برای زمین

دشت آرزوهای مانده بر گلو

بغض گرفته از ماتم

و اینجا خط استوای تمام بی خطی های خط کشی شده هست

نقطه ی صفر زمین جایی در انتهای قصه ها...

حسام الدین شفیعیان

چای بریز

چای بریز حال بی تب تاب برای من بی تاب بریز
غزل بشو دو بیتی صنم بشو
پشت سر هم بریز
شور بشو
ختم برای مرحم این دل بشو
قند بریز
غزل به دل فکر مرا بهم بریز
شعر مرا جوانه شو خروش این نشانه شو
حال برایم کمی حرف بریز
پشت سر هم بریز
شاعر-حسام الدین شفیعیان

چند فصل زندگی

چراغ سکوت بلوک های رفته از شمارگان زمین

سوسوی ماه بلوکه های آجری مردگان سفالی

کوزه های خالی از احساس روی کندکاری تاریخ رفته از یاد

تب سرد کنج قبرستان

زمستان سنگ گرفته ی آرامستان

پائیز برگ سنگ گرفته ی باغستان

بهار گل روئیده سنگ گل بستان

بستان باغستان آرامستان قبرستان زمستان

انارستان انجیرستان خنجرستان زخمستان مرحمستان

موجستان دریابستان سنگ بستان

مدفن تاریخ

کوله بار فصلها پر از زمستان

کنج پنجره ی باغستان

شاعر-حسام الدین شفیعیان