عزت اطلسیفر (زادهٔ ۴ تیر ۱۳۱۵ – درگذشتهٔ ۴ مهر ۱۴۰۰)[۱] که با نام سیامک اطلسی شناخته میشد بازیگر و دوبلور ایرانی بود. وی که دارای مدرک دیپلم بود از سال ۱۳۴۳ از طریق انجمن گویندگان کار هنری خود را آغاز و فعالیت سینمایی را سال ۱۳۵۰ با بازی در فیلم سینمایی مردان خشن به کارگردانی صابر رهبر آغاز کرد.
سیامک اطلسی در روز ۴ مهر ۱۴۰۰ بر اثر بیماری کرونا در بیمارستان فرمانیه تهران درگذشت.
پرویز پورحسینی منجیلی (زادهٔ ۲۰ شهریور ۱۳۲۰[الف] – درگذشتهٔ ۷ آذر ۱۳۹۹) هنرپیشه اهل ایران بود. وی در سال ۱۳۴۸ وارد پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد و از رشته بازیگری در سال ۱۳۵۴ دانشآموخته شد
پرویز پورحسینی در سریالهای تلویزیونی نیز به ایفای نقش پرداخت. مجموعههایی مانند هزاردستان، ز هر کوی، روزی روزگاری، تصویر یک رؤیا، همسفر، شب دهم، مختارنامه از آن جمله هستند.
در ۲۴ آبان ۱۳۹۹ اعلام شد که پرویز پورحسینی مبتلا به ویروس کرونا شده و در بخش مراقبتهای ویژه بیمارستان بستری است.[۱۰][۱۱] وی پس از چند روز مبارزه با بیماری، در ۷ آذر ۱۳۹۹ در بیمارستان فیروزگر تهران، در سن ۷۹ سالگی درگذشت.
پوپَک گُلدَره (۸ مرداد ۱۳۵۰ – ۲۷ فروردین ۱۳۸۵) بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون اهل ایران بود.
وی ابتدا در دبیرستان خیام و زیر نظر استاد درودی با بازیگری آشنا شد سپس با اخذ رتبه ۵۶ در کنکور دانشگاه سراسری، در رشته روانشناسی بالینی دانشگاه تهران پذیرفته شد و پایاننامهاش را در رشته تئاتر درمانی نوشت[۲]
زادهٔ ۷ نوامبر ۱۹۱۳ – درگذشتهٔ ۴ ژانویه ۱۹۶۰) نویسنده، فیلسوف و روزنامهنگار فرانسوی برنده جایزه ادبی نوبل بود. او یکی از نویسندگان بزرگ در مکتب رئالیسم، خالق کتاب مشهور بیگانه و مقاله جریانساز افسانهٔ سیزیف است.
آلبر کامو در ۷ نوامبر ۱۹۱۳ در دهکدهای کوچک در الجزایر به دنیا آمد. پدرش «لوسین کامو» فرانسوی فقیری بود که در الجزیره برزگری میکرد و در آنجا با زن خدمتکاری که اهل اسپانیا بود ازدواج کرد و صاحب دو فرزند به نامهای لوسین (همنام پدر) و آلبر شد. به سال ۱۹۱۴ آتش جنگ جهانی اول روشن میشود. پدر کامو به جبهه اعزام میگردد. آلبر کامو در این مورد با طنز میگوید: «به قول مردم او در میدان جنگ شهید شد.» مادر همچنان به کار خود ادامه میدهد: تأمین زندگی دو کودک به عهده اوست. اینان در محله فقیرنشین «بل کور» در یک اتاق زندگی میکنند.
کودکی کامو در یک زندگی فقیرانهٔ طبقهٔ کارگری سپری شد. فقر، احترام به رنج و همدردی با بیچارگان را به او یاد داد. پسند خاطر غریزی کامو قناعت و بیپیرایگی بود. در جزیرهٔ فقر، خود را در خانهٔ خویش احساس میکرد.[۹] خود او گفتهاست که آفتاب الجزیره و فقر محله بلکور چه مفهومی برایش داشت: «فقر مانع این شد که فکر کنم زیر آفتاب و در تاریخ، همه چیز خوب است. آفتاب به من آموخت که تاریخ، همه چیز نیست.»[۱۰]
به خاطر فقر خانواده، آلبر مجبور بود پس از پایان دبستان کارگری پیشه کند. اما آموزگارش لویی ژرمن به استعداد وی پی میبرد و او را به امتحان کمک هزینه بگیران و ادامهٔ تحصیل تشویق میکند. او در این آزمون پذیرفته میشود و به هزینهٔ دولت وارد دبیرستان میشود. در آن زمان تحصیلات متوسطه در الجزیره اختصاص به ثروتمندان داشت. به همین جهت، از این پس کامو در دو دنیای جداگانه زندگی میکند. روز، در کنار اغنیا وارد دنیای اندیشه میشود و شب، بر عکس، در کنار فقرا در جهانی دشوار گام میزند. خود او بعدها میگوید: «آزادی را من در آثار مارکس نیاموختم، بل خود آن را در دل فقر شناختم»[۱۱]
آنتونی بوردِین (به انگلیسی: Anthony Bourdain) (زادهٔ ۲۵ ژوئن ۱۹۵۶ - درگذشتهٔ ۸ ژوئن ۲۰۱۸) سرآشپز و مجری آمریکایی بود.
آنتونی بوردین در سال ۲۰۰۰ میلادی با انتشار کتاب پرفروش «آشپزخانه سری: ماجراجویی در جهان شکم» به شهرت رسید. او در این کتاب به معرفی غذاها و ترفندهای خاص آشپزی کشورهای مختلف پرداخت.[۳]
نخستین برنامه تلویزیونی او در سال ۲۰۰۲ میلادی در شبکه تلویزیون کابلی «فود نتورک» پخش شد. در سال ۲۰۰۵ به شبکه تلویزیونی تراول پیوست. او برای برنامههای خود در این شبکه، دو بار برنده جایزه امی شد.[۳]
از سال ۲۰۱۳ به شبکه سیانان پیوست و برای این شبکه، مجموعه «بخشهای ناشناخته» را ساخت که به غذاهای مناطق مختلف جهان اختصاص داشت. وی هنگام مرگ در حال تهیه فصل یازدهم این مجموعه بود
آنتونی بوردین برای قسمتی از مجموعه «بخشهای ناشناخته» دربارهٔ غذاهای ایرانی در سال ۲۰۱۴ به تهران و اصفهان سفر کرد.
آنتونی بوردین ۶۱ ساله در زمان مرگ در فرانسه حضور داشته و بر روی فصل یازدهم از برنامه تلویزیونی مشهورش در شبکه سی ان ان با نام «اجزای ناشناخته» (Parts Unknown) کار میکرد که بدن بی جان او در اتاق هتلش پیدا شد. مسئولان پزشک قانونی و البته شبکه سی ان ان تأیید کردند که علت مرگ وی خودکشی از طریق دار زدن بوده.